Ode aan ons huis en onze spullen

Werkmannen in huis vandaag.
Installatie van een alarm.

De streek hier is nogal in trek bij ongewenste bezoekers… dus deden we maar wat zovelen hier doen. Ons stulpje beveiligen.

Het doet me aan ’t volgende terugdenken…

Toen we vorig jaar voor 6 maand in Marseille gingen wonen, bleef ons huis even lang onbewoond.
Er was toen helaas ook net een “inbraak-plaag” in de buurt.

 

Onze geweldige buurvrouw en een vriendin-aan-huis zorgden ervoor dat de gordijnen eens open en dicht gingen,
de auto verplaatst werd,
er af en toe een PMD-zak buiten stond,…
kortom het huis er relatief “bewoond” uitzag.
(Nogmaals, hartelijk dank hiervoor).

 

En dan, die opmerking van één van de “thuiswachters” toen ze zag dat het huis er bij ons vertrek werkelijk KRAAKNET bijlag:

“Joke, dat kan toch niet!
Het valt gewoon op dat hier niémand woont,
meer dan wanneer het er rommelig zou bijliggen.
Met kinderen in huis,
kan het toch nergens,
nooit zo netjes zijn!”

 

Dus kwamen – tijdens onze afwezigheid –
die geweldige buurvrouw en die vriendin-aan-huis
ook af en toe binnen om ontbijtgranen op tafel te zetten.
Wat flessen en glazen op ons keukeneiland.
Duplo op de grond.
Nonchalant de Feeling in de zetel.
Een plantje van hier naar daar.
Wat ballen in de tuin.

 

Ik denk nog vaak aan die opmerking.

Als het me niet lukt de tafel leeg te krijgen, het speelgoed op te ruimen, het keukeneiland brandschoon achter te laten…
Dan denk ik: Tjah, hier wordt geleefd! Juist ja! Hoera!

Maar nu spelen we toch op zeker. Dat alarm is intussen een feit. En hangt nu letterlijk en figuurlijk te blinken aan onze mooie voorgevel. Zucht.

 

Dus wat willen we eigenlijk?

Een bewoond huis er onbewoond laten uitzien. Zijnde kraaknet, zonder rommel.

Denk: een huis “uit de boekjes”.

En een onbewoond huis, er vooral bewoond laten uitzien… met lichten aan, spullen op tafel, speelgoed all over the place,…

 

Als we willen aftoetsen of een huis bewoond of onbewoond lijkt, gaat het om het ‘leven’ in huis. De ziel.

Graadmeter is de sfeer die er hangt. Ja, misschien zelfs de rommel en chaos.

Frustrerend bij momenten, maar eigenlijk ook waardevol. Want niet te imiteren.

 

Dus hierbij, een ode aan onze geliefde spullen, de ziel van ons huis. De warmte, de drukte. Het leven in huis. Het leven.

Fijne dag nog