“Maar echt niet, hé. Weet je dat ik telkens méér stappen moet zetten? Dat mijn doel telkens omhoog gaat, als ik eens goed gestapt heb. Hoe frustrerend is dat, jong. Ik dacht dat ik goed bezig was.”
Mijn wederhelft moest het aanhoren.
Mijn dagelijkse stappendoel gaat dus omhoog, kun je geloven. In plaats van te zeggen, ’t is goed Jootje, je hebt je stappen gezet, keigoed bezig, gij. Krijg ik op mijn smartwatch dat ik nog dat tandje moet bijsteken om béter te doen. Gisteren 11000 gehaald, in plaats van de verwachte 10500. Hupsakee, morgen moet je er 12000 doen.
Komaan zeg. Dat werkt dus niet voor mij. Moet ik gestraft worden omdat ik het goed doe?
“Tjah, gewoon om je te motiveren nog meer te doen, toch?” antwoordt de wederhelft nuchter.
Meestal is zo’n nuchtere wederhelft een godsgeschenk. Op zo’n moment hoor ik toch liever: “Och echt? Inderdaad super oneerlijk, poezie.”
Want waar stopt dat?
De lat steeds hoger leggen, steeds meer doen in even veel tijd. Of evenveel doen in minder tijd.
De val van hyper-productiviteit. Het gevaar van hyper-efficiëntie, zo noem ik dat.
En té is nooit goed, toch.
Het doet me denken aan een vriendin, die telkens meer en beter deed.
Welja, ze deed méér.
En beter? Dat dacht ze.
Want stilaan verloor ze de controle, de trappers. Die ballen in de lucht houden was acrogym van topniveau en dat vrat energie.
Die vriendin is Anouck. Misschien ken je haar van horen. Letterlijk dan, in de podcast van Werk&Leven.
Anouck zag dat niet meer zitten, dat acrogymen-op-topniveau. Dat people pleasen tot je erbij neervalt. Dat gevoel van grip te verliezen op haar agenda, op alles rondom haar. Op haar zelf.
En samen met die àndere Ieperse podcasthost Kelly, werkten beide ervaringsdeskundigen in het people-pleasen en spreekwoordelijke acrogymen de cursus Baas Over Eigen Tijd uit.
Zelf ben ik ook een alumna van de cursus.
En jongens toch, het bracht me inzicht, overzicht, systemen.
Systemen die werken, trouwens.
“Maar euh, Practical Joke doe jij dat zélf niet. Systemen zoeken die werken?” hoor ik je denken?
Ja, klopt. Als professional organizer ga ik met klanten aan de slag, om in hun spullen en huis overzicht en rust te creëren. En dat vertaalt zich in hun hoofd, ja.
Maar ik geef het je op een blaadje:
– Als je echt struggelt met plannen maken, prioriteiten maken ook.
– Vecht met dat constante schuldgevoel als je eens iets niet doet of eens iets voor jezelf doet.
– Je de greep op je tijd, je plannen en jezelf lijkt te verliezen…
Dan is déze cursus een nieuw begin en dus het beste cadeau van 2021 aan jezelf.
Het inzicht dat ik schaamteloos ´s middag anderhalf uur kan lezen of wandelen. Gewoon omdat ik in de voormiddag deed wat ik plande te doen (gefocust, zonder afleidingen allerhande, ik moet je ongetwijfeld niet zeggen dewelke).
Het besef dat het ok is om een automatisch antwoord vanuit mijn mailbox de wereld in te sturen dat elke mailer erop attent maakt dat ze pas een antwoord mogen verwachten binnen de 48 uur. Ik maak er eigenlijk beter 2 werkdagen van, want het weekend is heilig.
Nog zoiets: durven toegeven aan mezelf en iedereen rond me dat het weekend heilig is. En ’t is niet omdat manlief vaak in het weekend werkt, dat ik dan ook maar mee-productief moet zijn. Hell no.
Dat werkelijk-productief-zijn zit in door Anouck en Kelly beproefde technieken. En dat ze die technieken gewoonweg delen in de cursus Baas Over Eigen Tijd. Hoe. Cool. Is. Dat.
Dat baas over eigen tijd, ook wil zeggen dat ik met plezier tijd vrij maak voor babbels met vriendinnen. Dat ik geen taxi-mama speel op woensdag (serieus, ook buíten corona gerekend) en mijn tarzans elk ‘maar twee’ buitenschoolse hobby’s doen. In de buurt dan nog wel. Ik eerlijk gezegd gewoon liever met hen playmobildorpen bouw. Of lego als het echt moet. Of koekjes bak. Of gewoon even in de zetel zit te lezen. Of zelfs even niets doe.
Werkelijk. Had mij dat 4 jaar geleden gezegd en ik ging lachen met mezelf. Neen, ik ging niet lachen. Ik ging me schuldig voelen.
Ondertussen weet ik dat ik met me te schuldig voelen nergens kom.
Eeuwige dank hiervoor Kelly en Nouckie (ik mag Nouckie zeggen).
Ik bepaal nu zelf mijn maatstaf, mijn norm. En dit vormt een sterkere basis voor mezelf, mijn gezin, mijn planning. Maar ook voor Practical Joke en hoe ik anderen coach.
Meer weten over de cursus? Klik hier.
Als je je inschrijft, vermeld dan bij inschrijving mijn naam (dan vallen er leuke goodies uit de lucht, zoals een Werk&Leven bullet journal. En, I loooove goodies).
Ohja, ik zou het vergeten. Hou ook mijn eigen website in de gaten. Ik ben die aan het restylen, en ’t is voor zeer binnenkort.
Hou je goed, en weet: ook jij kan een tijdsbaas worden.
Liefs, Joke
P.S. Nog een tip van de wederhelft: wat dat horloge betreft: het past zich ook aan in de andere richting… Als ik een week minder stappen zet, worden mijn doelen weer haalbaar… weg schuldgevoel. Smart technology. Smart wederhelft.
Practical Joke Blogt 
Zo zit dat dus met dat dagelijks doel van wandelen! Ik liep rond met net dezelfde vraag. En met dezelfde tegenzin: hoe meer ik doe, hoe meer ik voorgeschoteld krijg. Pffff!
Bedankt voor je blog met fijne en zinvolle boodschap.
‘Niks moet, niksen mag!’
Lieve groetjes,
Kris
LikeLike