Ongetwijfeld heb ik dat jàren geleden wel eens aan onze koters hier gezegd, toen die nog in die ‘ikke’-fase zaten, en ‘da’s van mij’.
Nu delen ze hier meestal broederlijk.
Zeker ook door die eerlijke, heerlijke oplossing: de één snijdt of breekt iets doormidden, en de ander mag kiezen welk stuk. Zo simpel.
Dat dit in onze tijd nog niet bestond. Hah.
Maar goed, ik bedoelde dus dat andere delen. Ook sociaal delen, maar op social media dus.
Flash back naar eind juni. Those were nogal the days, jong.
Dat weekend waarin we stilaan durfden de boekentassen weg te steken, én de reistassen en valiezen erbij te pakken.
In één weekend gingen we van schoolstress naar vakantiestress.
Teststress in verschillende betekenissen van ’t woord. Testen, zwijg me ervan.
Terwijl ik aan het stressen was voor dat staafje in m’n keel en neus, en vooral voor dat resultaat; zat ik te zuchten in onze dressing met een berg Eagle Creek-pack it zakjes die maar niet gevuld raakten.
Mijn bagagelijst (dat excelleke, je weet wel uit mijn vorige nieuwsbrief) lag naast me. Maar het ging voor geen meter vooruit.
Ons reisgezelschap, wonend aan de andere kant van ’t land, stuurde ook al een noodkreet uit. Want daar van ’t zelfde: goesting voor duust, maar zéro focus. Ik stuurde dus m’n excelleke door.
En toen dacht ik (ik riep het zelfs denk ik): maar déél dat toch eens, jong.
(Op de socials hé, gelijk we zeggen.)
Hoevelen na mij gingen deze zomer ook zó zitten. Suffen, stressen. Over hun test. En ondertussen maar bagage bijeenscharten. Of een poging tot.
Ja, ik ging mijn packlist delen. Ik noemde het zelfs de ultieme zomer packlist. Kwestie van nog wat extra druk op mezelf te zetten.
(En dus kwam er nog een stresske bij).
Als matige perfectionist en serieuze people pleaser, vreesde ik klachten.
Kun je geloven? Klachten, begot.
Dat die lijst niet volledig was. Of dat de gebruikers ervan dóór míj iets belangrijks over het hoofd gingen zien en/of vergeten mee te pakken.
Misschien ook dat de lijst te veel gericht was op natuur/berg/avontuurvakanties en te weinig op city of zon-zee-strand.
’t Is niet dat ik nooit naar een strand ga. Maar als ik ga, dan bij voorkeur zo eentje. |
Klachten dus. Ontevredenheid. Dat was het eerste waar ik aan dacht. ‘Ah Jo, we hadden er meer van verwacht. We hadden meer van jóu verwacht.’ Ik kon het bijna horen.
Je kan al gaan denken hoe ontspannen ik die vakantie startte.
Uiteraard kreeg ik enkel bijzonder enthousiaste reacties op die bagagelijst. Zucht. Stress voor niets (net zoals bij die covid-test. Ook stress voor niets.)
Eerlijk, ik voelde me bijna persoonlijk verantwoordelijk voor mogelijks onvolledige koffers, of net té zware koffers op die drop off-band in de luchthaven.
Ah Jo toch, denk ik nu, nà de reis. Ik weet ondertussen ook dat ik er enkel ‘haardroger’ vergat op te zetten. Dat valt wel mee.
Haardroger vergeten. Fluffiness all day long. |
Ondertussen is m’n ultieme zomerpacklijst al meer dan 250 keer gedownload.
Heb ik dus in 250 ménages pak-stress kunnen wegnemen (kwestie dat iedereen nog genoeg kon stressen over die test en dat coronacertificaat. Gniffel.)
Nogal een chance dat ik dat bijwijlen belachelijke verantwoordelijkheidsgevoel van me afzette, dat laatste weekend van juni.
Op 1 juli ontvluchtte ik dus zelf het land (niet uit angst voor mogelijke represailles na het delen van die packlist. Zo ver ging m’n verantwoordelijkheidsgevoel niet, hah).
En tijdens de vlucht SN 2305 naar Stockholm dacht eens rustig na over dat gestress van de dagen ervoor.
Mij begot verantwoordelijk voelen voor het al dan niet vergeten van iets essentieels of slagen van een vakantie? Doe normaal Jo. Het is maar een bagagelijst. Het gaat over vakantie.
Let it go.
Let it go. Let it gooooooo. Dat gaat behoorlijk goed in Zweden. |
Dus echt, let it go.
En dat gaat toch vaker zo, met tips en adviezen.
Vroeger (welja, nog niet zo lang geleden) zou ik gedacht hebben: Zijn die wel goed genoeg? Zijn die volledig? Gaat iemand hier iets aan hebben? Is mijn nieuwsbrief wel goed genoeg, dat ook. Hah.
Ja, ik leer zelf ook nog elke dag méér mijn ding te doen. Me minder te laten leiden door wat anderen vinden (of vooral wat ik dénk dat ze zouden kunnen vinden).
En daar gaat het gewoon om, ook bij tips of adviezen. Het is een inzicht. Een duwtje. Een stapje.
Nog steeds kan jij, de lezer of de ontvanger van tips, adviezen of inzichten er een draai aan geven. Er je eigen ding mee doen.
Dus vanaf nu zwier ik ze met plezier buiten. Beloofd.
Want neen, ik beweer niet: hier is het, die packlist. Begin maar klakkeloos. Succes verzekerd. Want dan zou je daar schoon gestaan hebben, met 3 fleeces op een strand. Of met een zakmes en veiligheidsdeken in de Sagrada Familia.
En dus ook zonder haardroger (daar heb jij misschien wél aan gedacht).
Krak hetzelfde, met die tips voor méér overzicht in je spullen, dressing en administratie die je op m’n website kan vinden.
’t Is niet omdat je die tips downloadt en leest (vermoedelijk, instemmend knikkend) dat je ménage vanaf dan op wieltjes loopt, en je leven als een trein.
Want eerlijk, zou je dit zomaar aanvaarden?
Zoek je iemand die voor jou beslist wat werkt, wat jij nodig hebt?
Nope.
Zou je mij vertrouwen, als ik zeg dat je enkel en alleen wat op die lijst staat moest meepakken? Tricky, zunne.
It’s up to you.
Dat dacht ik dus, daar op die vlucht naar Stockholm: ‘Awel, ze kunnen ermee verder. Voilà.’
En dat is het is.
Haal uit het hele pakket van tips en adviezen dat je krijgt (niet enkel van mij) wat jóu kan helpen.
Daar draait het ook om in m’n virtuele quick win coachings.
Hoe loopt het daar bij jou? Wat frustreert je? Waar loop je op vast in je huis, in je spullen, in je hoofd.
Ik denk met je mee.
Enne, reken maar op nieuwe inzichten.
En dan is het aan jou. Uiteraard supporter ik mee, aan de zijlijn.
Dat kan ik als de beste. Vraag het maar aan m’n huisgenoten nu tijdens Tokyo2020.
Ik geef hier nog verder het beste van mezelf met dat supporteren en coachen, en wens jou een zonnige, relaxe augustus.
En ik beloof dat er tegen december een winterse packlist aankomt. En als ik heel veel goesting heb, ook een citytrip packlist.
Maar hé, daarvoor heb ik ook jou nodig (zie je die affiche voor je, met ‘I want you’).
Deel dus gerust ook jullie knowhow op pakvlak. Je weet wel: wat je zeker niet mag vergeten, en toch bijna altijd doet. Antwoord gerust op deze mail.
Ik neem het mee in m’n lijstjes.
Kwestie dat de volgende vakantieperiodes, met een pakske minder stress zullen starten.
P.S. Downloadde jij nog niét m’n ultieme zomer packlist? Doe dit hier
P.P.S. Meer weten over wat Practical Joke doet? Ga eens kijken op m’n website of volg me op facebook of IG. In mijn stories kun je momenteel ook onze verbouwingen mee volgen. Zonder het stof en lawaai, gij chansard.
Practical Joke Blogt 
Geef een reactie