Weet je?
Vroeger dronk ik koffie uit witte basic porseleinen tassen (dat eerste Hema servies, waar is de tijd). Koffie met melk trouwens. Daarna dronk ik koffie-met-fancy-schuimlaagje uit onze delicate dubbelwandige doorzichtige bekers van Bodum (waarvan er in vier jaar tijd maar één sneuvelde. Indrukwekkend. Goe gerief wel)
Op dit eigenste moment slurp ik pikzwarte koffie uit een keramieken tas, waarvan ik geen 3 dezelfde heb. Tassen waar ik ófwel te veel geld aan uitgeef. Ofwel te veel tijd in steek omdat ik ze zelf draai.
Nu is het dit. Dan weer dat. Ja, je kan me ongeleid noemen, onvoorspelbaar, intuïtief.
En dat klopt allemaal.
Mijn goestjes veranderen wel vaker. Dat ik ooit op pumps liep? Zooooot! Voor ’t moment zijn het vooral sletsen (tjah, met die warmte en die hallux valgussen (is dat het juiste meervoud?), door het dragen van die pumps verzekerst).
Authentiek. Gezellig. Ongedwongen. Kantje of hoekje af. Letterlijk. Zo mag het zijn voor ’t moment.
Door wat wordt smaak of goesting eigenlijk beïnvloed? Toch gewoon door wat we zien, wat ons wordt aangereikt. Waar we van proeven. Als 16-jarige was dat zoete witte wijn. En Bacardi Breezer. Als ik nu iets mijd gelijk dikke zwarte spinnen, dan is het zoete witte wijn. En Bacardi Breezer kom ik gewoon niet meer tegen. Bestaat dat eigenlijk nog?
Om maar te zeggen, soms doen we iets. Drinken we iets. Geloven we iets. Omdat het al altijd zo is. Of omdat we denken dat het gewoon zo moet.
Ik moet niet flauw doen, been there, done that.
Maar intussen leerde ik het nieuwe omarmen. Ga ik vol voor nieuwe smaken. Inzichten. Doe ik. Maak ik. Kies ik. Dat valt eens mee. En eens tegen. Gelijk dat bier dat ik onlangs dronk in Den Haag. Mijn kiezen gingen in een kramp, maar opdrinken dééd ik. Die Rinderwangen in ons – verder geweldig – hotel in de Dolomieten liet ik dan weer liggen auf meinem Teller.
Of ik nu echt fan zou worden van dat bier? Of van Rinderwangen? Ik betwijfel het. Maar ik zou misschien wel graag fans leren kennen. Om te horen wat zij er zo goed aan vinden. En wie weet… wie weet na een zoveelste proeving? (Maar toch, die Rinderwangen: niemals wieder).
Enkele zaken waarvan ik durf te zeggen dat ze dan weer niemals zullen veranderen:
- Witte wijn is wat mij betreft dus droog en ijskoud
- Spuitwater ook ijskoud. Plat water dan weer op kamertemperatuur
- Je gaat lang mogen zoeken naar zwart in mijn kleerkast (en dat is niet omdat die kleerkast rommelig ligt, lol)
- Schaduw boven zon
- Bergen boven zee. Maar als bergen letterlijk boven het water uitsteken zijn dat wel extra punten (aaaah, bergmeertjes, hou me tegen)
- Een echt boek boven iets e-reader-achtigs
- Verslaafd aan koeken en verslingerd aan warme momenten met onze Besties
- Bescheiden chaoot en knoeipot (as you see)
En dan nog.
Het kan nog altijd anders. Ik weet het je te zeggen, mocht het zover zijn en ik toch voor een e-raeder ga.
Zeg je mij dan ook als jíj het anders wil? Als jíj ook september een goed moment vindt voor een nieuw inzicht of andere gewoonte?
Zit jij ook op de wip? In de overtuiging dat iets zo hoort, maar denkend dat het misschien anders kan. Hopend dat het misschien beter anders/anders beter kan.
Eventueel aangevuld met: niet wetend hoe eraan te beginnen.
Herkenbaar?
Nieuwe inzichten verruimen je blik. En dan heb je nog duust mogelijkheden wat je er verder mee doet.
Dat is hoe ik het zie. Hoe Practical Joke het doet. Proef maar en misschien bevalt het je.
Cheers, to you (mét een ijskoude, droge witte wijn graag)
Practical Joke Blogt 
Geef een reactie