… zei ik deze ochtend tegen m’n wederhelft.
Het ging over vandaag.
Dat ik ab-so-luut nog een toertje wou doen in de velden hier boven in Korbeek-Dijle.
(Dat is trouwens een geweldige tip, lieve lezer. En wandeltips worden tegenwoordig met evenveel dank aanvaard als Jani z’n stylingtips 10 jaar geleden. Dus, graag gedaan.)
Maar goed.
Volgende week zit ik hier met 2 tarzans thuis. Want het is vakantie. Va-kan-tieeeeeee.
Met een langgerekte ie dus.
Dat kan trouwens ook eindigen op gesniffel: vakantieeehiehiehie.
Want, jongens thuis wil zeggen: geen solo-toertjes hier boven in de velden om m’n hoofd leeg te maken. Dat moest vandaag dus nog gebeuren.
Zoals wel meer vandaag moest gebeuren.
Ik wou absoluut een takenlijst van ‘k ga je goan’en afvinken (voor de niet-West-Vlamingen: een takenlijst die werkelijk indrukwekkend is).
Today was the day, voor veel van m’n plannen.
Want evidente taken worden plots denksport-op-topniveau met 2 jongens erbij.
En ook omgekeerd: evidente taken worden plots geweldige prestaties als je onder druk staat en ze toch kan afwerken.
Juist toch?
Dat voldane gevoel van efficiënt-zijn en resultaat-zien.
Terug naar deze ochtend. Naast dat toertje doen, wou ik ook nog boodschappen doen voor 10 dagen (die week vakantieeeeeeehiehiehie overbruggen dus).
Juist, ook nog chocolade eitjes kopen (jah, want met kids is dat geen denksport-op-topniveau. Dat is gewoon onmogelijk).
Uiteraard was er nog een zoom-meeting. Een online cursus, juist, dat ook nog.
En wou ik een nieuwsbrief de deur uit krijgen (deze dus, jihaaaa). Wetende dat de kids stipt om 8u45 afgezet en stipt om 15u van school opgehaald worden (regels van de gemeente hier, wegens het stopzetten van opvang).
Gow, wees eerlijk, veel marge had ik niet vandaag. Veel te doen wel.
Maar het was werkelijk een topdag.
Om 9u41 WhatsAppte ik een vriendin: ‘Ik deed al boodschappen en binnen 4 minuten heb ik pas een zoommeeting. Nog zeeën van tijd, haha. Ik heb gewoon nog tijd om een koffie te pakken.’
It’s all about mindset.
Tijdens het wandelen deze middag kreeg ik plots deze inval: vorig jaar was ik dag-op-dag misschien wel pasta en bloem aan het hamsteren (ssst, het bleef binnen de perken en ik nam nooit de laatste pak weg. Nooit).
Maar vandaag hamsterde ik precies uitgevoerde taken en plannen.
Ik greep gewoon alles wat ik kon doen en afwerken. Ja, dat ook nog. Dat ook. Och hier.
Check. Check. Check.
En weet je, het gaf me zo veel meer voldoening dan bij het bemachtigen van die 3 pakken spaghetti en de 4de laatste pak zelfrijzende bloem vorig jaar.
Want nu had ik het gevoel dat het aan mij lag, dat ik er greep op had.
Je gelooft me misschien niet, want eerlijk, wat een tijden zijn het. Met constant veranderende maatregelen en dus ook constant veranderende agenda’s.
Greep is niet echt het woord dat ons leven momenteel samenvat. Neen.
Maar ik had wél het gevoel: het is aan mij (MIJ dus) om er iets van te maken. Ik bepaal zelf hoe ik kijk naar de week die komt: positief, met goesting. Of toch niet.
En ik deed vandaag alles wat ik kon én wou, om straks de jongens zoveel als mogelijk hun vakantieeeeeee te gunnen. En, ja, het ook mezelf te gunnen.
Want wees maar zeker: lezen ga ik ook, komende week.
Want het kon erger, toch?
Praise the lord, of praise Alexander, Jan, of Lieven Boeve (in elk geval niet Ben Weyts, gniffel) dat er gewoon mààr vakantie is deze week, en géén afstandsonderwijs.
Eerlijk, ik ging een heel ander gevoel bij deze week gehad hebben, als die gevuld zou zijn met Bingeltaken en opdrachten (en dus met stress, geregel en als gevolg meestal gebrul hier).
Dus die vakantieeee, dat is toch een meevaller.
En het wordt mooi weer (we doen hier van ‘elke dag een ijsje’).
En onze paaschocola is gewoon nú al gekocht (9 dagen in advance, gewoonweg). En ik heb eten liggen voor 10 dagen.
Echt, praise myself, gewoon.
Ik lijstte deze ochtend op wat van belang was.
Wat er écht toe deed vandaag.
En de rest liet ik gewoon staan en/of liggen (sorry, keuken, wasmand, oh en het zijn hier gewoon fishsticks straks). Maar door deze ochtend m’n prioriteiten te bepalen en deze in realistische doelen te gieten (want ja, ik wou ook nog naar het stad en had wàt graag nog eens naar de kapper geweest, maar ach)
… heb ik hier dus ongeveer m’n lijstje afgevinkt. Zélfs gewandeld. En dus die nieuwsbrief ook.
Nog een check.
Weet je.
Het is uitdagend, en ik besef dat het voor velen een helse week wordt.
Maar jij en ik kunnen zélf bepalen hoe we naar deze week kijken, en hoe we die beleven.
Ik kus m’n handjes dat ik kan en mag puzzelen in onze agenda’s en plannen. Dat de puzzel uiteindelijk gelegd is.
En dat ik al paaschocolade in huis heb.
Veel succes de komende week.
Liefs,
Zie je er je geen doen aan? Ik blijf ter beschikking om jou virtueel terug op weg te zetten met een quick win coaching.
Ben je een zakelijke klant, dan kan ik wél naar jou toe komen, met alle nodige voorzorgen, om je overzicht in je werkplek en administratie te bezorgen. Jihaaa. Laat me hier iets weten.
Zin in mijn vorige nieuwsbrieven? Of denk je dat ze anderen kunnen inspireren: je vindt ze hier.
Practical Joke Blogt 
Geef een reactie